بمب افکن های آمریکایی در جنگ جهانی دوم

در طول جنگ جهانی دوم، ماشین آلات نظامی نه تنها در خصوص بمب افکن ها بلکه به طور کلی توسعه بسیاری پیدا کردند. ایالات متحده از یک اقتصاد قوی و نیروی کار بزرگ که دور از میدان جنگ بود، بهره می برد. به همین جهت آن ها چند بمب افکن قدرتمند برای ارائه به نیروهای متفقین داشتند و مشارکت آمریکا نقطه عطفی در این جنگ محسوب میشد.

ایالات متحده در سال 1941 و پس از بمباران بندر پرل هاربر توسط ژاپن وارد جنگ جهانی دوم شد. پرل هاربر بندری آمریکایی در اقیانوس آرام بود که جنگنده ها و هواپیماهای آمریکایی در آن قرار داشتند. در نتیجه، ایالات متحده به قدرت های متفقین پیوست.

در طول جنگ، ایالات متحده نقش عمده ای داشت. آن ها برای متحدین خود سرباز، لوازم و اسلحه تهیه می کردند. یکی از مهمترین مشارکت های ایالات متحده در در طول جنگ جهانی دوم، تهیه بمب افکن و هواپیماهای جنگنده بود.

ایالات متحده و استفاده از بمب افکن ها هنگام بحث و گفتگو در مورد مسائل مربوط به جنگ جهانی دوم همواره دست به دست هم می دهند. ایالات متحده در این زمان بسیاری از بمب افکن های جدید را اختراع کرد. آمریکا همچنین برخی از جنگنده های موجود را بهبود بخشید.

بسیاری از بمب افکن های آمریکایی در دوره ای که جنگ جهانی دوم در آن رخ داد مورد استفاده قرار گرفت. در اینجا لیستی از بهترین، قابل تشخیص ترین و شناخته شده ترین بمب افکن های آمریکایی جنگ جهانی دوم آورده شده است.

• Boeing B-17 Flying Fortress

بوئینگ B-17 یکی از بهترین بمب افکن های آمریکایی است که به چند دلیل در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت. بوئینگ B-17 برای اولین بار در سال 1935 توسط شرکت آمریکایی به نام بوئینگ اختراع شد.

اولین پرواز خود را در سال 1938 در دیتون، اوهایو انجام داد. این بمب افکن در ابتدا برای استفاده در نیروی هوایی آمریکا ساخته و با نام اختصار USAAC شناخته می شد. اما خیلی زود توسط نیروی هوایی ارتش آمریکا معروف شد و نام اختصار آن به USAAF تغییر پیدا کرد.

بوئینگ B-17 سومین بمب افکنی است که در تمام طول تاریخ و نه فقط در جنگ جهانی دوم ساخته شده است. به طور کلی تعداد 12،713 فروند از این جنگنده در طول دوران خدمتش ساخته شده است. B-17 در سال 1968 بازنشسته شد. امروز 46 فروند از این هواپیما در قید حیات هستند.

بمب افکن بوئینگ B-17 با سرعت بسیار خوبی شناخته شده بود. سرعتی که بوئینگ B-17 می توانست پرواز کند 287 مایل در ساعت بود. این جنگنده دارای 74 فوت طول، 19 فوت ارتفاع و طول بال های 103 فوت است.

Boeing B-17 می توانست 10 خدمه را در خود جای دهد که این تعداد شامل یک خلبان، یک کمک خلبان، یک بمب افکن، یک مهندس پرواز، یک اپراتور رادیویی و 4 تفنگدار بود. تخمین زده می شود که در طول جنگ جهانی دوم، هواپیمای بوئینگ B-17 640،000 تن بمب را روی دشمنان و سرزمین دشمن انداخته است.

• North American B-25 Mitchell

میچل B-25 آمریکای شمالی بنا به دلایل زیادی یکی از بهترین بمب افکن های آمریکایی در طول جنگ جهانی دوم بود. میچل B-25 آمریکای شمالی اولین بار در سال 1941 توسط یک شرکت آمریکایی به نام شرکت هواپیمایی آمریکای شمالی ابداع شد.

هواپیمایی آمریکای شمالی ابتدا میچل B-25 را به جهت درخواست نیروی هوایی ارتش آمریکا برای ساخت هواپیمایی کوچک که قادر باشد وزن 2400 پوند را حمل کند، ساخت. در طول دوره تولید آن، تقریباً 9،274 فروند بمب افکن میچل B-25 آمریکای شمالی ساخته شده است.

جنگنده میچل B-25 آمریکای شمالی در سال 1979 بازنشسته شد. امروزه به دلیل تنوع زیاد، چندین میتچ B-25 آمریکای شمالی برای استفاده های نظامی و مصارف بایگانی مورد استفاده قرار می گیرند. بمب افکن میچل B-25 آمریکای شمالی بیشتر به خاطر توانایی کار در ارتفاعات زیاد شناخته شده بود.

این بمب افکن با اندازه متوسط ​​می توانست به سرعت 272 مایل در ساعت پرواز کند. میچل B-25 آمریکای شمالی 52 فوت طول، 16 فوت ارتفاع دارد و طول بال های آن 67 فوت است. خدمه جنگنده میچل B-25 آمریکای شمالی شامل 5 سرباز بود.

این تعداد شامل خلبان، ناوبر، مهندس، اپراتور رادیویی و یک تفنگدار بود. از آنجا که میچل B-25 آمریکای شمالی از سایر  بمب افکن ها کوچکتر بود، بسیاری از اعضای خدمه مجبور بودند چندین کار را انجام دهند. به عنوان مثال، اپراتور رادیویی نیز اغلب تیرانداز، ناوبر اغلب بمب افکن و مهندس نیز اغلب تفنگدار برجک بود.

• Douglas SBD Dauntless

داگلاس SBD با توجه به دلایل بی شماری یکی از بهترین بمب افکن های آمریکایی در طول جنگ جهانی دوم بود. جنگنده داگلاس SBD برای اولین بار در سال 1937 اختراع شد. این اتفاق زمانی رخ داد كه شركت هواپيمايي Douglas Aircraft شركتی تحت عنوان Northrop Corporation را به دست گرفت و با پیاده سازی انواع پیشرفت های خود روی مدل های موجود این بمب افکن را تولید کرد.

جنگنده داگلاس SBD بیشتر توسط نیروی دریایی ایالات متحده مورد استفاده قرار می گرفت، همچنین به اختصار به عنوان USN شناخته می شد و توسط تفنگداران دریایی ایالات متحده نیز به اختصار به عنوان USM نام گذاری شده بود.

تولید انبوه داگلاس SBD از سال 1940 آغاز  و در کل 5،936 فروند از این هواپیما ساخته شد. داگلاس SBD در سال 1959 نیز بازنشسته شد. در حال حاضر، 24 فروند از این بمب افکن باقی مانده است که تنها یک مورد آن در خارج از آمریکا در موزه نیروی هوایی سلطنتی نیوزیلند نگهداری می شود.

داگلاس SBD بیشتر به دلیل محکم بودن شناخته شده بود. سریعترین سرعتی که این جنگنده قادر بود با آن پرواز کند، 255 مایل در ساعت بود. این بمب افکن 33 فوت طول، 13 فوت ارتفاع داشت و طول بال های آن 41 پا بوده است.

خدمه این جنگنده تنها دو نفر بود، چرا که بیشتر برای اهداف پیشاهنگی و بمباران های شیرجه ای استفاده می شد.

•  Boeing B-29 Superfortress

بوئینگ B-29 به عنوان یکی از معروف ترین بمب افکن های آمریکایی در طول جنگ جهانی دوم شناخته می شود که دلیل این امر هم به خاطر استفاده از آن در بمباران هیروشیما و ناکازاکی ژاپن بوده است. بوئینگ B-29 برای اولین بار در سال 1939 اختراع شد.

ساخت این بمب افکن توسط کمپانی آمریکایی بوئینگ پس از ساخت اولین جنگنده با نام B-17 صورت گرفت. اولین پرواز جنگنده بوئینگ B-29 در سال 1940 انجام گرفت. در واقع شرکت بوئینگ تغییراتی روی مدل B-17 اعمال کرد و بمب افکن جدیدتری را طراحی نمود که قادر باشد بمب های بزرگتر و بیشتری را حمل کند.

ساخت نمونه اولیه B-29 شرکت هواپیمایی بوئینگ در سال 1939 رخ داد و تا سال 1960 هنگامی که آخرین مدل از خطوط تولیدی آن خارج شد، استفاده از آن ادامه پیدا کرد. در آن دوره 3 هزار و 970 بوئینگ B-29 ساخته شد. از این تعداد، 29 فروند هنوز وجود دارند اما فقط 2 مورد آنها عملیاتی هستند.

بمب افکن Boeing B-29 به دلیل ابعادش شناخته شده است. سریعترین سرعتی که این جنگنده قادر به پرواز با آن بود، 357 مایل در ساعت است. این هواپیما دارای طولی به اندازه 99 فوت، ارتفاع 27 فوت و طول بال 141 فوت بود.

تعداد خدمه ای که این جنگنده قادر بود تا جابجا کند، 11 نفر بود. این تعداد شامل یک خلبان، یک کمک خلبان، یک مهندس، یک بمب افکن، یک تیرانداز، یک تفنگدار، یک ناوبر، یک اپراتور رادیویی، یک ناظر رادار، یک کنترل کننده شلیک مرکزی و یک تیرانداز انتهایی بود.