موزه ملی هوافضای اسمیتسونین

موزه­ها همواره حامل داستان­هایی تاریخی و جذاب برای بازدیدکنندگان خود هستند. در این متن می­خواهیم به موزه ی ملی هوافضای اسمیتسونین ، یکی از مهیج ترین موزه­های دنیا سری بزنیم.

حتما شما هم در سفرهای خود از موزه ­هایی متفاوت در شهرها و کشورهای گوناگون بازدید کرده­ اید. موزه ­های سکه، هنر، فرهنگ، مردم شناسی و … . اما اگر به تاریخچه­ پرواز، سیر تحول هواپیماها، ساخت فضاپیماها، سفر شگفت انگیز فضانوردان و صنعت حمل و نقل هوایی و فضایی جهان علاقمندید، بدون شک این موزه شما را به وجد خواهد آورد.

موزه ملی هوافضای آمریکا ( National Air and Space Museum )، بخشی از موسسه اسمیتسونین (Smithsonian  ) است، که بسیاری آن را با عنوان موزه ملی هوافضا اسمیتسونین نیز می­شناسند. این موسسه شامل گروهی از موزه­ ها و مراکز تحقیقاتی است که در سال 1846 با هدف ” افزایش و انتشار دانش ” فعالیت خود را آغاز کرد. خوب است بدانید انتخاب این نام به جهت فعالیت­ها و کمک­های مالی جمیز اسمیتسون، دانشمند بریتانیایی صورت گرفت.

از لحاظ موقعیت مکانی موزه را در دو بخش مجزا راه اندازی کرده اند؛

یک ساختمان در واشنگتن  D.C ، که ساختمان مرکزی این موسسه نیز محسوب می­شود؛ و ساختمان دوم در سال 2003 در فرودگاه بین المللی دالس واشینگتن، درست در خارج از ناحیه کلمبیا. این دو، مجموعا بیش از 60 هزار اثر علمی، فرهنگی، هنری و تاریخی را در قلب خود جای داده­ اند. موسسه­ اسمیتسونین با بیش از 8 میلیون مراجعه کننده در سال به پربازدیدترین موزه­ کشور تبدیل شده­ است.

اسمیتسونین دارای 9 مرکز علمی- فرهنگی، 19 موزه­ مستقل و 156 موزه­ وابسته در چند ایالت آمریکاست، که موزه­ ملی هوافضا تنها گوشه­ هایی از فعالیت های آن­ را رقم می­زند.

بخش­هایی از موزه ملی هوافضای اسمیتسونین

حال پس از معرفی و مقدمه ­ای کوتاه در مورد خواستگاه این موزه، بهتر است به موضوع اصلی متن بازگردیم.

موزه هوافضای اسمیتسونین بزرگترین و مهمترین مجموعه جهانگردی از آثار حمل و نقل هوایی و فضایی جهان را در بر می­گیرد. این موزه که یک مرکز مطالعات زمین و سیارات را نیز در خود جای داده است، کلیه­ جنبه­ های پرواز و فضانوردی بشر را شامل می­شود. موزه ملی هوافضای اسمیتسونین دارای 22 نمایشگاه مجزا با صدها اثر گرانبها است. این گالری­ها با نام­هایی چون “نقاط عطف پرواز” ، “پرواز زود هنگام” ، “حمل و نقل هوایی در جنگ جهانی دوم”، “مسابقه فضایی” و … دسته بندی شده­ اند. این مجموعه شامل بیش از 30،000 اثر هوانوردی و بیش از 9000 اثر هنری مرتبط با فضا است.

برای معرفی بخش­های دیگری از موزه هوافضای اسمیتسونین باید به سالن های نمایشی اشاره کنیم که پخش زنده­ ای از فضا، حرکت فضاپیماها و کاوشگران را به صورت زنده برای مردم به نمایش می­گذارند؛ همچنین بر روی پرده­ های نمایش این سالن­ ها مستندهایی با موضوعات هوافضا، تاریخ آن، تکنولوژی و آخرین مطالعات  علمی مربوط به حمل و نقل هوایی و … به تصویر کشده می­شوند. این سالن­ ها با ظریفت 200 الی 300 صندلی در اختیار عموم بازدیدکنندگان قرار داده شده است.

در گوشه­ دیگری از ساختمان این موزه شاهد رصدخانه­ ای بزرگ با بهرمندی از تکنولوژی­های روز دنیا برای بازدید عموم هستیم.

در این موزه شاهد چه چیزهایی هستیم؟

• اولین نمونه­ اهدا شده به موزه ملی هوافضای آمریکا، هواپیمای دو باله­ برادران رایت به عنوان نخستین هواپیمای سنگین تر از هوا است. این هواپیما در سال 1903 برای اولین بار به پرواز درآمد. (اینجا مفصل در این مورد صحبت کردیم!)

• هواپیمای تاریخی دیگر این نمایشگاه ” روح سنت لوئیس “ است. شاید اسم عجیب آن تا به الان به گوشتان رسیده باشد. روح سنت لوئیس یک هواپیمای تک موتوره از نسل اولیه این نوع هواپیماها به حساب می آید. این هواپیما به صورت سفارشی در آمریکا ساخته شد و در تاریخ 20 و 21 می 1927 با خلبانی چارلز لیندبرگ به پرواز درآمد. هدف این پرواز برنده شدن جایزه 25 هزار دلاری ارتش برای یک سفر بدون توقف از نیویورک به پاریس آن هم از طریق پرواز بر روی اقیانوس اطلس بود. این پرواز با موفقیت به زمین نشست و چارلز لیندبرگ جایزه 25 هزار دلاری را در آن سال از آن خود کرد. جالب است بدانید نام روح سنت لوئیس به عنوان اولین هواپیمایی که بر فراز اقیانوس به پرواز درآمد، در تاریخ به ثبت رسیده است.

• به گوشه دیگر از این موزه جذاب سری میزنیم. در آنجا موزه ملی هوافضای اسمیتسونین، ماژول فرماندهی آپولو 11 را برای بازدیدکنندگان و عاشقان علم هوافضا در خود جای داده است. در 20 جولای 1969، کپسول فضایی آپولو 11 توانست برای نخستین بار در تاریخ بشر، انسان را با موفقیت بر روی سطح کره ماه بنشاند.
  این فضاپیما از سه بخش کلی تشکیل شده بود:
  بخش اول ماژول فرمانده کلمبیا با ظرفیت سه فضانورد؛ بخش دوم ماژول سرویس نام داشت که نیروی محرک، برق، آب و اکسیژن را تامین میکرد؛ و بخش آخر با عنوان ماژول ماه نشین عقاب نامگذاری شده بود. این ماژول همراه دو فضا نورد به نام های آرمسترانگ و آلدرین بر روی ماه فرود آمد.
  آپولو 11 در قسمت جلویی موشک ساترن 5 نصب شده بود. پس از خروج از جو زمین، از موشک جدا شد و برای رسیدن به مدار ماه مسافتی را در طول سه شبانه روز پیمود. سپس آرمسترانگ و آلدرین به ماه ‌نشین نقل مکان کرده و در ساعت 20:18 جهانی بر « دریای آسایش » فرود آمدند. این دو فضانورد در مجموع حدود دو ساعت بر روی کره ماه پیاده روی کردند.

• هواپیمای مافوق صوت کنکورد ( Concorde ) از دیگر جاذبه های تاریخی موزه ی ملی هوافضای اسمیتسونین محسوب می شود. کنکورد، محصول مشترک کشور فرانسه و بریتانیا، یکی از اولین نمونه های هواپیماهای مافوق صوت به شمار می رود. این هواپیمای مسافربری و تجاری با سرعتی در حدود دو برابر سرعت صوت به پرواز درمی آمد.
  اگر به دنبال اطلاعات بیشتری در مورد این هواپیمای مافوق صوت هستید باید بگویم کنکورد از نسل هواپیماهای چهار موتوره محسوب می شود. بدنه و بال های مثلثی آن، این هواپیما را به تنها رقیبش، هواپیمای توپولوف-144، شبیه می ساخت. کنکورد برای اولین بار در دوم مارس 1969 به پرواز درآمد؛ پس از سانحه ی هوایی سال 2000 در پاریس و کشته شدن تمامی سرنشینان آن، متخصصان متوجهِ نقصی در طراحی موتور این هواپیما شدند که رفع عیب آن از نظر اقتصادی مقرون‌ به‌ صرفه نبود. هواپیمای کنکورد در سال 2003 برای همیشه بر روی زمین نشست.

• در گوشه ای از موزه ی ملی هوافضای اسمیتسونین بل ایکس-۱ ( Bell X-1) خودنمایی می کند. این ایرکرافت یک پروژه تحقیقاتی فراصوتی بود که به کمک کمیته رایزنی ملی هوانوردی آمریکا (ناسا)، نیروی هوایی، و ارتش ایالات متحده ی آمریکا طراحی و اجرا شد. بل ایکس-۱ اولین هواگردی بود که توانست در حالت پرواز دیوار صوتی را بشکند

حقایقی در مورد موزه ی ملی هوا و فضای آمریکا

• موزه ی هوافضای اسمیتسونین به مناسبت چهل و هفتمین سالگرد فرود آپولو11 بر روی کره ماه، اسکنی سه بعدی از درون این فضاپیما را برای عموم بازدیدگنندگان به نمایش درآورد.
  در این مدل سه بعدی بازدیدکنندگان شاهد گردشی ۳۶۰ درجه بودند که همه نقاط این فضاپیما را به وضوح نشان میداد. در بازسازی مجازی این ماژول جزئیات ریزی مانند دیوار نوشته‌های مشهور فضانوردان نیز در نظر گرفته شده بود. این مدل سه بعدی به وسیله یکی از پیچیده‌ترین پروژه‌های اسکن جهان ساخته شده و محققان از ۷ روش مختلف اسکن برای به دست آوردن جزئیات و اندازه‌گیری ها استفاده کرده‌ بودند. اطلاعات یک ترابایتی این اسکن، بیش از یک تریلیون اسکن سه بعدی را در خود جای داده بود.
• در سال 1976 برش روبان این موزه با استفاده از سیگنال واقعی ارسال شده از خارج از جو زمین صورت گرفت. فضاپیمای وایکینگ1 که در آن زمان در حوالی مریخ قرار داشت، سیگنالی را به آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در کالیفرنیا ارسال کرد.
  سپس این سیگنال به واشنگتن D.C و محل موزه ی هوافضای اسمیتسونین منتقل شد. سیگنال دریافت شده به یک بازوی مکانیکی منتقل شد و توانست با استفاده از قیچی تعبیه شد بر روی آن روبان را برش دهد. ناگفته نماند که مسئولان موزه با احتمال آنکه ممکن است عملیات آنطور که پیشبینی کرده اند پیش نرود یک قیچی اضافه را با خود همراه داشتند.
• بسیاری از کارمندان موزه هوافضای اسمیتسونین تجربه دنیای خارج از جو زمین را در کارنامه دارند. یکی از این افراد مایکل کولینز فضانورد است. او در سن چهل سالگی و دوسال پس از ماموریت خود در پروژه آپولو 11 در سال 1971 به عنوان سومین مدیر این موزه منصوب شد.