TFR در حمل و نقل هوایی

پس از حادثه 11 سپتامبر، یک تغییر مهم در حمل و نقل هوایی به وجود آمد که تمام خلبانان با آن آشنا شدند. این قوانین، آماده سازی آنها برای پرواز را تغییر داده و آگاهی از موقعیت را از همیشه بحرانی تر کرده است. در ادامه به نقش TFR در این زمینه می پردازیم.

TFR به معنای محدودیت موقت پرواز است. TFR ها از طریق اطلاعیه ای، توسط شرکت های هواپیمایی، NOTAM، و تنها به دلایل خاصی صادر می شوند. بزرگترین نگرانی خلبانان این واقعیت است که TFR می تواند بدون هشدار قبلی ابلاغ گردد. به همین جهت خلبانان قبل از هر پرواز باید حضور خود را ثبت کنند.

• دلایل وجود TFRs

محدودیت های موقت پرواز توسط NOTAM، طبق مقررات سازمان هواپیمایی کشور و تحت قوانین 91.137 تا 91.145 و 99.7 صادر می شوند. به گونه ای که هر آیین نامه با یک نوع خاص از TFR و با یک هدف خاص سروکار دارد.

• 91.137 و 91.138

قانون های 91.137 و 91.138 مربوط به محدودیت های پرواز در مناطقی است که در آن فاجعه ای رخ داده است. این TFR ها پس از وقوع حوادثی مانند طوفان، زمین لرزه، آتش سوزی یا سقوط هواپیما به مرحله اجرا در می آیند. این قوانین ترافیک هوایی را در داخل و خارج از منطقه برای ایمنی نجاتگران و کمک به آنها محدود می کنند. 91.138 به طور خاص برای حوادث در ایالت هاوایی به کار می رود.

• 91.139

قانون 91.139 محدودیت موقت پرواز را در مواقع بسیار اضطراری در مورد ترافیک هوایی اعمال می کند. این قانون در خصوص تمامی پروازها، پس از حادثه 11 سپتامبر 2001 اعمال شد. این تنها و نخستین باری بود که این قانون در مقیاس ملی به اجرا درآمد.

• 91.141

قانون محدودیت موقت پرواز 91.141 بسیار مورد توجه خلبانان است. چرا که 91.141 امکان ایجاد TFR را در هنگام پرواز رئیس جمهور و سایر احزاب VIP فراهم می کند. این قانون بیشتر در طول فصول انتخابات که درآن کاندیداها به سراسر کشور سفر می کنند، اعمال می شود.

• 91.143

این قانون محدودیت موقت پرواز، در هنگام پرواز یا پرتاب به سمت فضا اعمال میشود. به همین جهت بیشتر، مربوط به مناطقی است که دارای پایگاه های هوایی هستند. مانند پایگاه هوایی واندنبرگ که در کالیفرنیا آمریکا واقع شده است.

• 91.145

این قانون، محدودیت موقت پرواز یا TFR را در هنگام  برگزاری وقایع مهم ورزشی و تظاهرات هوایی مانند نمایش های هوایی اعمال میکند. هدف اصلی این TFR ها ایجاد فضای لازم برای کار هواپیماهای مجاز به پرواز است.

• 99.7

این آیین نامه به صورت جداگانه به FAA این اجازه را میدهد تا مناطقی از فضای هوایی را به عنوان نقاط حساس امنیت ملی تعیین کند. این مناطق اغلب در نزدیکی پایگاه های نظامی و شهرهای بزرگ در هنگام برگزاری وقایع مهم سیاسی مانند کنوانسیون های سیاسی و رویدادهای پر بازدید هستند. این مناطق، اغلب اهداف احتمالی تروریسم به حساب می آیند، بنابراین نیاز به حمایت بیشتری دارند.

همچنین این آیین نامه به منظور ایجاد چندین محدودیت “دائمی” پرواز نیز مورد استفاده قرار گرفته است، مناطقی که برای تمام اهداف و مقاصد به عنوان مکان های هوایی ممنوع یا محدود در نظر گرفته می شوند. برجسته ترین نمونه ها شامل منطقه ویژه مقررات هوایی در حوالی واشنگتن دی سی، و همچنین برخی مناطق کوچک از جاذبه های گردشگری محبوب مانند دنیای دیزنی در فلوریدا و دیزنی لند در کالیفرنیا است.

• قوانین عمومی و استثنائات

از آنجا که هر قانون محدودیت موقت پرواز یا TFR متفاوت است، بنابراین اظهارات کلی در خصوص آنچه که مجاز است یا غیر مجاز، امری  غیر ممکن است. TFR ها می تواند شامل ممنوعیت کامل کلیه پروازها تا صرفا یک تماس با کنترل ترافیک هوایی برای عبور و مرور باشند.

می توان گفت، صرف نظر از نوع یا محل TFR، معمولا پرواز با قواعد VFR یا بصری در مناطقی که قوانین محدودیت موقت پرواز در آن اعمال می شود، ایده ی خوبی نخواهد بود و بیشتر هواپیماهایی که با قواعد ابزاری در حال پرواز هستند می تواند از مناطق تحت TFR عبور کنند. همچنین پروازهای آموزشی نیز قادر به پرواز در مناطق تحت قوانین TFR نیستند.

قوانین ویژه همیشه اعمال می شود و خلبانان باید آن قوانین را بشناسند و از آن پیروی کنند. اگر هنگام پرواز شکی در خصوص عمل به قانونی وجود داشت، بهتر است به منظور جلوگیری از بروز مشکل مستقیما با ایستگاه خدمات پرواز تماس گرفته تا دچار سردرگمی و خطا نشوند.

محدوده TFR های مختلف به طور چشمگیری با یکدیگر متفاوت است. TFR مناطق آسیب دیده و خطرناک عموماً اندک است و تنها چند صد پا طول دارد. از طرف دیگر، TFR مربوط به پروازهای ریاست جمهوری غالباً پیچیده تر بوده و ابعاد و مکان آن می تواند ساعت به ساعت نوسان داشته باشد.

• استراتژی هایی برای جلوگیری از ورود به TFR

با توجه به ماهیت متغیر TFR ها، مسئولیت سنگینی بر عهده خلبانان به منظور اجتناب از ورود به آن ها است. طبق قوانین 91.103، “هر خلبان، قبل از شروع پرواز، می بایست با تمام اطلاعات موجود در مورد آن پرواز آشنا شود.”

برای تحقق این امر، نیاز است تا هر خلبان پیش از هر پرواز محدودیت TFR را بررسی کند. از آنجا که TFR ها به سرعت تغییر کرده و می توانند سریع ظاهر شوند، دانستن موقعیت دقیق و چگونگی جلوگیری از ورود به منطقه تحت TFR از اهمیت بالایی برخوردار است.

این وظیفه خلبان اصلی هواپیما است که با همه جوانب موثر در پرواز آشنا باشد. بنابراین خلبان ارشد وظیفه قانونی برای بررسی TFR های شناخته شده و منتشر شده را دارد.

اگر خلبانی در حال پرواز تحت قواعد VFR است، هیچ دلیلی وجود ندارد که بخواهد به فاصله 15 یا 20 مایلی منطقه تحت قوانین TFR برسد. اگر یک انحراف جزئی هم بتواند فاصله بین آن ها و منطقه TFR را مایل ها افزایش دهد، باید انجام شود.

خلبان باید این نکته را در نظر داشته باشد كه پرواز آنها توسط یک کنترل کننده در رادار مشاهده و کنترل می شود. بنابراین، آخرین کاری که یک خلبان می خواهد انجام دهد این است که در پرواز خود به ناحیه TFR نزدیک شده و با این کار مشکوک به نظر برسد.

نکته تاسف آور این است که اطلاعات TFR به ندرت با روشی سریع و آسان برای خواندن ارائه می شوند. به همین دلیل، بسیاری از مواقع خلبانان با اقدامات اجرایی روبرو می شوند، چرا که آنها از وجود TFR مطلع بوده اما در فهم پارامترهای آن را اشتباه کرده اند.

به این ترتیب، مسئولیت خلبان اصلی دو برابر می شود. آنها باید بدانند که آیا TFR وجود دارد یا خیر و در صورت وجود داشتن، از یک استراتژی برای جلوگیری از برخورد با آن استفاده کنند. برای انجام این کار به طور مؤثر، داشتن یک مکالمه با ایستگاه خدمات پرواز یکی از بهترین گزینه ها است. مسئول ایستگاه خدمات پرواز باید بتواند در مورد TFR با خلبان صحبت کرده و زبان تفصیلی موجود در NOTAM را توضیح دهد.

• طرح TFR روی کاغذ

یکی دیگر از ابزارهای اساسی برای درک ابعاد TFR، ترسیم آن به صورت دستی روی نمودار کاغذی است. این کار نه تنها به خلبان اجازه می دهد تا محدوده فضای هوایی TFR را در ذهن خود تجسم کند، بلکه به مطالعه دقیق NOTAM نیز احتیاج دارد.

تعداد زیادی وب سایت از جمله وب سایت سرویس پرواز دارای نقشه TFR ها هستند. در کابین های دیجیتالی امروزی، بسیاری از خلبانان از کیف های پرواز الکترونیکی (EFB)، نمایشگرهای چند منظوره (MFD) و رایانه لوحی به منظور مشاهده آن استفاده می کنند.

بسیاری از این برنامه ها به طور خودکار TFR ها را روی نمودارهای دیجیتالی قرار می دهند، اما هنوز هم وظیفه خلبان اصلی است که از صحت این اطلاعات اطمینان حاصل کند.

• درخواست خدمات ATC

سرانجام، اگر پرواز در نزدیکی منطقه TFR باشد، درخواست خدمات کنترل ترافیک هوایی کاری محتاطانه است. همچنین اگر پرواز تحت شرایط VFR انجام می شود، بهتر است در صورت امکان، برنامه پرواز با قواعد IFR فعال شود.

انجام این کار، بیمه ای برای خلبان است تا اطمینان حاصل کند که محدودیت های TFR را رعایت می کند. همچنین خلبان حتما باید از کنترل کننده بخواهد در مورد وضعیت توضیح دهد.

در شرایط TFR ریاست جمهوری، ارتش به طور جدی بر فضای هوایی نظارت خواهد کرد. اگر در قرارداد ATC نباشد، عاقلانه است که فرکانس محافظ، در موج 121.50 مگاهرتز توسط خلبان کنترل شود. در این فرکانس است که هواپیماهای رهگیری سعی می کنند تا به هواپیمای مشکل دار دسترسی پیدا کنند.

• اهمیت جلسات حقوقی پیش از پرواز

منابع بسیاری برای آگاهی یافتن از TFR ها وجود دارد، از جمله وب سایت FAA. اما متاسفانه، در بیشتر این روش ها شواهدی که نشان دهد خلبانان آنها را بررسی کرده اند، وجود ندارد.

اگر در هنگام پرواز اتفاق ناخوشایندی رخ دهد و یک خلبان ناخواسته وارد فضای هوایی با ممنوعیت TFR شود، این امر مهم خواهد بود که خلبان ثابت کند، یک جلسه توجیهی دریافت کرده و به تعهدات قانونی خود عمل کرده است.

تنها چند راه برای دریافت یک جلسه توجیهی پیش از پرواز وجود دارد. برخی از سوابق باید با نام خلبان یا شماره دم هواپیما ثبت شود. به عنوان مثال، هنگامی که یک خلبان با شماره 1-800-WX-BRIEF با خدمات پرواز به منظور آگاهی از وضعیت هوا یا سایر نیازمندی ها تماس می گیرد، می بایست با همین شماره نیز وارد وب سایت خدمات پرواز شده تا اطلاعات آنها ثبت گردد.

• اقدامات اجرایی

از نظر اصول نظارتی، هنگامی که مشخص شود یک خلبان قوانین TFR را نقص کرده است، در اکثر موارد خلبان مقصر شناخته خواهد شد. نقص این قانون حداقل منجر به تحقیق توسط FAA و اقدامات عملی احتمالی خواهد شد.

در بدترین حالت، در صورت وقوع چنین اتفاقی، رهگیری هوایی در هنگام پرواز و وسط هوا توسط هواپیماهای نظامی انجام می شود و در نهایت هواپیمای خاطی مجبور به فرود خواهد شد و پس از بازگشت به فرودگاه، به احتمال زیاد توسط نیروی انتظامی مورد بازرسی قرار خواهد گرفت. روش های رهگیری نیز در بخش راهنمای اطلاعات هوایی کشور بیان شده است.